Poszukiwania rodzimej przyrody

Mazury nie są jakimś moim oczkiem w głowie i wymarzonym miejscem gdzie chciałbym spędzić resztę życia. To co sprawia że są tak urokliwe i sielskie, dla człowieka który się tu urodził i spędził większość życia staje się z czasem trochę zbyt mdłe i wygładzone. Wtedy zaczyna się poszukiwać surowości świata, często skutej lodem lub owianej górskim zimnym wiatrem.

Mazury to jednak krajobraz którego trudno szukać gdzie indziej

Pracownicy WWF pukają do drzwi mieszkańców Giżycka

W tym miesiącu mieszkańcy Giżycka mogą spodziewać się niespodziewanych gości.
Pracownicy fundacji WWF odwiedzają mieszkania i domy, promując działania organizacji na Mazurach.

Żubry w Lesie Miejskim

To miała być kolejna wyprawa do lasu. Co prawda zimowa, pogoda dzisiaj sprzyja fotografowaniu  a śnieg pięknie pokrył każdą gałązkę drzew.

Ustępowanie krajobrazu rolniczego

Zmrożone bagna oraz leśne straszydła

To już ostatnie chwile przez zimą. W powietrzu oraz w podmuchach wiatru wyczuwa się że lada dzień spadnie pierwszy śnieg. Śladowe ilości białego puchu są już obecne w Lesie od kilku dni a liście zaczyna skuwać mróz.   

Globalne zmiany lasu

Tak jest zatytułowana świetna mapa która powstała poprzez analizę zdjęć satelitarnych.z lat 2000- 2012 wykonaną jedną z metod wykorzystywanych w Geograficznych Systemach Informacyjnych. Metoda którą można opisać jako badanie granic i kontrastu pomiędzy elementami krajobrazu.

Na pierwszy rzut oka, lasy Europy nie wyglądają najgorzej ale po powiększeniu okazuje się ze są jednymi z tych które najdotkliwiej uległy fragmentacji 

W mglistym lesie

Na początek jednak kilka fotek sprzed paru dni o szkodnictwie przyrodniczym człowieka.
Las zawsze cierpi na działalności człowieka. Nie jest prawdą że ludzka ingerencja pozostaje bez echa
w ekosystemach a wszystkie zabiegi gospodarcze służą dbaniu o las. Większość z nich po prostu służy pozbawieniu danego terenu życia. Tłumaczenie się w Prognozach Oddziaływania na Środowisko o zaletach zrębów jako wzbogacających bioróżnorodność (poniżej) zakrawa o kpinę.

Dorobek pokoleń przyrodników w służbie gospodarki leśnej?

No cóż, w niektórych postach można dyskretnie ale czasem człowieka krew zalewa gdy dowiaduje się jak można przeinaczać wiedzę o funkcjonowaniu lasu dla argumentacji za nierozłącznym układem: człowiek- środowisko leśne. 

Jest to długi ale bardzo intrygujący tekst z Prognozy Oddziaływania na Środowisko Planu Urządzania Lasu. Po jego przeczytaniu można wyciągnąć wniosek że Nauka jako taka nie jest obiektywna a prawidłowości obecne w przyrodzie, odkryte dawno temu można zarówno użyć jako argument za ochroną przyrody jak
i za jej eksploatacją.

Słoneczne bytowanie w przyrodzie

Światło to źródło życia. Przechadzając się wśród drzew w promieniach słońca można wyczuć jakby pobudzającą dawkę energii skierowaną do uśpionego już lasu.

 

Szarobure bytowanie w przyrodzie

Dobrze jest czasem pójść do lasu, rozejrzeć się dookoła i dostrzec w nim coś innego niż zawsze. Rzeczy niedostrzegalne w codziennym bytowaniu w lesie urastają wtedy do miana własnej wartości.
Tak jest z drzewostanami oddziału 21d leżącego w południowo zachodniej części Lasu. Nic nie zwykłego, drzewa rosną sobie w lesie.

"Sztuka pośmiertna"- niezwykłe potrzeby homo sapiens

Człowiek ma w sobie tą niezwykłą przypadłość, podnoszenia pewnych czynów do poziomu sacrum lub co najmniej wyszukanej sztuki. Pewne przejawy naszych codziennych zajęć wydają się na tyle niezwykłe, niepowtarzalne że zasługują na indywidualną interpretację.

Myśliwi i ekolodzy w obronie przyrody- czyli o potrzebie edukacji wśród braci łowieckiej

Skuszony swego czasu przez znajomego poszukiwaniem ciekawych materiałów dotyczących łowiectwa, natrafiłem na artykuł  zamieszczony w miesięczniku Brać Łowiecka (BŁ 9/2009r.). W  tekście Bogusława Kaczorowskiego, myśliwego z 50 letnim stażem, zwrócono uwagę na bierność i konserwatywny brak zaangażowania myśliwych w ochronę przyrody oraz niski poziom akceptacji społeczeństwa dla polskiego łowiectwa.

Uroczysko

Jesień jest w pełni. Leśne uroczyszcza urzekają swoim tajemniczym nastrojem, grą światła i cienia. Wśród drzew można odnaleźć feerię barw spośród których najpiękniej prezentują się wszelkie odcienie złota. W złotej zasłonie stoją dumne monolity- dęby i graby, srebrzyste pomniki wieczności życia leśnego.
To czas niepowtarzalny, ukoronowanie sensu istnienia przyrody, uczta dla leśnych oczu, spoczynek i ukojenie po całym trudzie pracy. Energia w przyrodzie stopniowo zastyga i spływa do ziemi. Odrodzi się dopiero na wiosnę. 

Teorie pseudoekologa czyli słów kilka o siedlisku życia drzew

Bioróżnorodność zwykle postrzegamy jako mnogość różnych form życia. Jeśli już mówimy o bioróżnorodności w lasach to mamy na myśli zwierzęta, rośliny, grzyby czy porosty. Duże zróżnicowanie gatunków jest postrzegane jako miarodajny wskaźnik bioróżnorodności.
Co jednak stanowi o tym że środowisko jest w stanie przyjąć na swoje barki pewną liczbę gatunków, a inne odrzucić jako nieodpowiednie? Czym jest ta swoista pojemność siedliska i co decyduje o jego atrakcyjności?

Złoty Las Dębowy

Pięć dni minęło od ostatniego postu w którym to większość drzew wciąż mieniła się zielenią. Wystarczyło tylko kilka dni żeby las odmienił swoje oblicze. Tak wygląda dzisiaj.

Jesienne stawy

Zmiana myślenia o rozwoju cywilizacji oraz Wielki Eksperyment

Dzisiaj temat gościnny na blogu, trochę z innej beczki ale w sumie nawiązujący do wielu ważnych spraw dotyczących przyrody a nawet ekofilozofii.

"Każde przedstawiane obecnie 'rozwiązanie' rozgrywających się katastrof zakłada utrzymanie warunków przemysłowego życia. Cywilizacja przemysłowa uchodzi za pewnik, oczywistość. Ludzie, którzy tkwią w jej mechanizmach nie znajdą panaceum, ponieważ to sama cywilizacja stanowi przyczynę: niszczy blisko 200 gatunków roślin i zwierząt dziennie, deprecjonuje nie-przemysłowe kultury tubylcze, ignoruje i bezwzględnie eksploatuje biosferę. Fakty te przykrywa warstwa dezinformacji będąca treścią dominującej kultury. Nie chcemy ich znać, ponieważ musielibyśmy je uznać i być może rozpocząć życie poza systemem industrialnym."

Cytat ten, zapożyczony z blogu Exignorants Blog, uzmysławia nam jak trudne czasy czekają nasze dzieci i wnuki. Na problemy które wyłonią się w przyszłości nakłada się kilka czynników. Postępująca urbanizacja wkraczająca ma tereny dotychczas użytkowane rolniczo, ciągły rozwój komunikacji samochodowej, utopijne dążenie do odnalezienia energii w pigułce, kryzys demograficzny oraz nieprzekraczalna bariera dobrobytu. Ten ostatni czynnik jest najbardziej kontrowersyjny oraz z oczywistych względów całkowicie pomijany w dyskusji.
Największym paradoksem współczesnych problemów ochrony środowiska jest fakt iż pewien standard życia który wyznaczyliśmy sobie poprzez względny pod kątem statusu społecznego stopień dobrobytu
i konsumpcjonizmu przekładający się na normę jakości naszego życia nie może być w żaden sposób kwestionowany.

Sakralizacja konsumpcji jako fenomen globalizacji

 Nestle- produkty dla dzieci. Francja 1897r.

Wielkie porządki w małym lesie

Jakiś czas temu powstał post w którym żeby ogarnąć wszystkie zamieszczone na blogu fotki i opisywane miejsca, zostały one sobie przyporządkowane. Część z nich zwyczajnie wówczas się nie zmieściła.
Jednak co się odwlecze to nie uciecze.

Ile grzybów zmieści się na kilkusetletnim dębie?

Kolory światła w jeszcze nie do końca jesiennym lesie oraz inne ciekawostki

W przedjesiennym, starym (i nieco wilgotnym) lesie

Po wcześniejszym poście mogłoby się wydawać że w Lesie nie ma już nic co można by jeszcze pokazać. Jest wręcz przeciwnie. Oto kolejny zestaw fotografii przedjesiennego lasu, miejsc które wcześniej nie zostały uwiecznione na fotografii.
W związku z licznymi pytaniami jakie pojawiają się na blogu w komentarzach :) ,związanych z pokazywaniem samych moczarów, bagien i błota, teraz dla odmiany trochę fotografii lasów liściastych, mieszanych i grądów subkontynentalnych.

Wielka ankieta o małym lesie

Drzewa żywe i martwe

Las odpoczywa

Lato ma się powoli ku końcowi i Las świeci pustkami. Wśród ptaków da się zasłyszeć dzięcioła średniego, grzywacze, sójki a w oddali echo żurawi. Runo leśne zubożało i pokryte jest pierwszymi pożółkłymi liśćmi.
W powietrzu czuć że coś w przyrodzie już się dopełniło, nie słychać ptasiej  wrzawy, ucichły płazy a większości z owadów które uwijały się w lipcowym ukropie, teraz jakby w ogóle nie było. Jest też sucho. Zmienił się mikroklimat gdyż wody wyraźnie ubyło. Czuć to w powietrzu.

Dlaczego tak wyjątkowy? cz.2

Żeby zobrazować wartość Lasu Miejskiego jako wartościowego elementu przyrody Mazur wymagającego ochrony rezerwatowej, potrzebne są niestety suche zestawienia i odniesienie się do różnych form ochrony lasów oraz porównania z innymi obszarami.

Las Miejski z Puszczą Borecką łączą ścisłe podobieństwa które świadczą o podobnej przeszłości. Najważniejszym z nich jest ukształtowanie terenu które jest bardzo zróżnicowane i istotne dla roślin zwłaszcza pod względem wilgotnościowym. 
Przekłada się to na ilość zbiorowisk roślinnych które występują w obu lasach.
Dla przykładu las świeży którego odpowiednikiem fitosocjologicznym jest zwykle grąd subkontynentalny (dęby, świerki, graby, kruszyna) to niemal 43% lasów Nadleśnictwa Borki.

Dlaczego tak wyjątkowy? cz.1

Korytarze ekologiczne

Przyroda to złożony układ wielu dynamicznych czynników. Wchodząc do lasu wydaje nam się że jest on stabilny, jego mieszkańcy pomijając okres zimy zawsze są w nim obecni i zwierzęta zwyczajnie chodzą sobie po lesie.
Niestety tak nie jest. Gdyby tak było, nie byłoby dzisiaj zjawiska ustępowania przyrody, zaniku bioróżnorodności, występowania odizolowanych zachowawczych populacji na granicy wymarcia, miejsc zwanych pustynią ekologiczną.

Zieleń mchów i śmierć starego dębu

Kolejny wątek o życiu i śmierci, chciało by się napisać. Są tak namacalne w lasach naturalnych że widzimy je na każdym kroku.
 
Z samego rana mocno wiało. Lecz nie na tyle żeby powalać choćby najsłabsze drzewa. Tegoroczne lato do suchych nie należy ale też i nadmiaru wody w lesie nie ma. W olsach i łęgach wciąż mokro, w ciekach strużki wody cicho szemrzą.
Gleba nie jest zbyt przesiąknięta, za to w świerczynach borealnych mchy zielenią się z dostatku wilgoci.

Po sąsiedzku z Lasem Miejskim. Ostoja Północnomazurska cz.2

Półwysep Fuleda to jeden z tych zakątków Ostoi Północnomazurskiej które leży na uboczu głównych szlaków turystycznych. Trafić tam można kierując się do miejscowości Doba, (skądinąd interesującym szlakiem rowerowym wokół Jeziora Dargin). Z półwyspu możemy podziwiać trzy sąsiednie jeziora- Dobskie, Dargin oraz Kisajno. Wcina się głębokim klinem w sam środek Ostoi i jest wyśmienitym punktem obserwacyjnym.  

Po sąsiedzku z Lasem Miejskim. Ostoja Północnomazurska cz.1

Sieć Natura 2000 na którą składają się Obszary Specjalnej Ochrony (dotyczące ptaków) i Specjalne Obszary Ochrony (siedliska przyrodnicze) przechodziła liczne perturbacje. Została w Polsce wdrożona wraz z podpisaniem traktatu akcesyjnego z Unią Europejską. Wówczas to zobowiązaliśmy się do ustanowienia sieci obszarów Natura 2000. Jednak Polacy nie do końca świadomi konsekwencji przystąpienia do Unii w zakresie ochrony przyrody, spotkali się w końcu z dylematem obszarów Natura 2000. 

Najwspanialszy buk w Lesie oraz inne atrakcje

Natrafiłem na niego zupełnie przypadkiem. Rośnie wśród rozległych połaci dawnego lasu potraktowanego rębnią w części północnej Lasu, ponad drogą Węgorzewską. W obwodzie ma około 2,5 metra, bardzo ładnie rozwiniętą koronę a wysokością dorównuje najwyższym świerkom.

Buki- egzotyka rodzimej przyrody

Z całym przekonaniem do słuszności stwierdzenia iż buk zwyczajny na Mazurach nie jest naturalnie występującym elementem lasów oraz że powinno się go usuwać a przynajmniej nie pozwalać na wchodzenie tego gatunku w skład drzewostanu naturalnych zespołów roślinnych, a ich miejsce jest na Roztoczu, Karpatach i Pomorzu, nie mogę jednocześnie oprzeć się urokliwości tego drzewa. Oprócz dębu, grabu, brzozy i świerka, buki mają u mnie zarezerwowane szczególne miejsce w estetycznej hierarchii. Dzisiejsze fotki. (Niestety trochę ich mało, jutro będą kolejne).

Las dębowy obok Giżycka

Las Miejski i jego dęby. Świadectwo jak musiał wyglądać w zamierzchłych czasach. Gatunek dębu szypułkowego czy bezszypułkowego obdarzany był szacunkiem a nieraz religijną czcią. Długowieczność dębów w czasach kiedy to długość życia przeciętnego człowieka wynosiła 45 lat a plemiennych starców otaczano opieką i ceniono za ich doświadczenie i wiedzę, dęby uchodziły za drzewa święte, łączące świat podziemia z niebiosami. Kult dębów praktykowany był przez Franków, Germanów, Sasów i Słowian. Najeźdźcy którzy nieśli ze sobą nową religię, niszczyli tożsamość religijną autochtonów zaczynając właśnie od wycinki gajów dębowych, gdyż doskonale zdawali sobie sprawę że lokalna wspólnota plemienna "ulokowała" w nich swoją mentalną więź z sacrum i łączność z przodkami. A wspólnota pozbawiona korzeni i własnej historii jest łatwiejsza do kontroli i ukształtowania.

Inne oblicze życia i przemijania & manifestacja w Warszawie przeciwko legalizacji uboju rytualnego

Życie:

 

Las żyje

Zastanawiałem się podczas weekendowej wyprawy do Puszczy Boreckiej jak opisać to co dzieje się teraz w każdym z pięter lasu. Czy możliwe jest do ogarnięcia w jednym wpisie wszystkich zależności jakie występują wśród mieszkańców lasu? Ponieważ pewne materiały leżą u mnie odłogiem już od dłuższego czasu, postanowiłem je w tym momencie wykorzystać.

Puszcza Borecka

Bór sosnowy bagienny w Lesie Miejskim- siedlisko priorytetowe Natura 2000

Jest w Lesie Miejskim jedno miejsce w którym można spotkać rośliny typowe dla torfowisk przejściowych i wysokich. Torfowiska niskie dominujące w Lesie porośnięte są zwykle łęgami, olsami lub świerczynami. W tym jednak przypadku woda zasilająca siedlisko pochodzi z bezpośrednich opadów oraz znikomych spływów powierzchniowych. W powszechnych torfowiskach niskich są to głównie spływy powierzchniowe z okalających ze wszystkich stron nieckę wzniesień.

Stawy leśne w majowym słońcu (cz.2)

Kolejna partia zdjęć przestawia największe stawy Lasu Miejskiego ale też jeden z mniej znanych, ukryty w gąszczu drzew. Warto jednak zacząć od tego który znajduje się poza granicami Lasu u jego zachodnich granic.

 

Stawy leśne w majowym słońcu (cz.1)

Tutaj w zasadzie nie trzeba słów. One same się bronią swoim urokiem, mistycyzmem i niepowtarzalnymi dzikimi brzegami.
Są chyba jedynym tworem człowieka w Lesie który przyczynił się do wzbogacenia jego bioróżnorodności i walorów krajobrazowych.

Do słońca i do ziemi- o życiu i przemijaniu

Im szybciej tym lepiej. I trzeba zdążyć zanim inni przykryją wszystko okapem cienia. Tak w skrócie można nazwać rywalizację roślin o dostęp do światła. Niektóre z nich przegrywają, zostają zdominowane, osłabione przez wahania wód gruntowych, ogólne przesuszenie w wyniku ocieplenia klimatu, grzyby, owady lub wiatr i teraz wracają z powrotem do ziemi. Życie i śmierć oraz ich ślady są nieodzowne dla prawidłowo funkcjonującego lasu. Najpiękniej wyglądają tuż obok siebie.

Konsultacje społeczne FSC, fotki, ptaki w Lesie i reny- czyli 4 etykiety w 1 poście

 Co prawda jest to propozycja skierowana do szeroko rozumianych podmiotów czy to sektora państwowego, prywatnego czy ngo, ale warto wiedzieć że będąc na przykład członkiem stowarzyszenia przyrodniczego można mieć wpływ na to jak będzie wyglądać odpowiedzialne leśnictwo na świecie i w Polsce w przyszłości, zarówno w aspekcie ekonomicznym, społecznym jak i przyrodniczym. 

Forest Stewardship Council daje możliwość wnoszenia uwag, opinii, korekt, zapewne też raportów z przeprowadzonych autorskich ekspertyz do Matrycy Transferu w której będą zamieszczone wskaźniki standardu narodowego.

O szczepieniach lisów i korzeniach olchy rosnącej w olsie

Niedawno wracając ze szkolenia w Miłkach natknąłem się na przystanku autobusowym na obwieszczenie dotyczące szczepień lisów przeciwko wściekliźnie. Warto przypomnieć że nie należy dotykać doustnych szczepionek. (fotki z 26 kwietnia)

Tajemnica jednego miejsca

 

Zdjęcia są wczorajsze.  Widać że wiosna ma się już całkiem dobrze. Żaby o których była mowa we wcześniejszym poście a dokładniej żaby moczarowe gromadzą się w najbardziej nasłonecznionych wypłyceniach stawu i czynią to co im natura karze.

Olsy i rozlewiska

W ciągu kilku ostatnich dni temperatura wynosiła nieraz 22 stopnie Celsjusza, śniegi ustąpiły tym samym miejsca geofitom- przylaszczkom i zawilcom gajowym które zaczęły się już pojawiać.
Jednak zima która już na dobre odeszła pozostawiła po sobie jedną ważną rzecz.

Świerczyny borealne bagienne

Czym jest wilgotny, nasycony gęstymi zapachami butwiejącego drewna, kory i mchów świat bagiennych świerczyn?
Można dowiedzieć się właśnie teraz, kiedy temperatura sięga 16 stopni celcjusza a wilgotne niecki stają się ostatnim bastionem zimy. Wilgotność powietrza sięga 85%, drzewa ociekają kroplami kondensującej się pary wodnej a przy północnych granicach okrajków siedliska pełzają gęste mgły. Zbliżając się do świerczyny bagiennej odczujemy obecność chłodu i zimy, wrażenie bardzo wyraźne jeśli przed chwilą staliśmy na nasłonecznionym zboczu wzniesienia. Obok grądów wysokich, moje ulubione zbiorowisko leśne. 

Coś się ruszyło

Jeśli mrówki rudnice zaczynają robić porządki, to znaczy że albo świat przewraca się do góry nogami albo przyszła wiosna. Ja obstaję za tym drugim 

Dzisiejsze fotki

Czy Las Miejski to znaczy Las Gospodarczy?

Wiele osób nie chce docenić różnorodności biologicznej, urozmaiconej rzeźby terenu oraz niespotykanego farta jakiego miał niewielki skrawek lasu który znajduje się niedaleko Giżycka.
Można powiedzieć że jest to przecież tylko las. Po co nad tym gdybać, upiększać i wartościować. To co jest oczywiste nigdy nie będzie niczym więcej i nie należy się temu uwaga.
 Jest to podejście zachowawcze, pozbawione inicjatywy społecznej i pełne zobojętnienia. Zaangażowanie się w tak niszowy temat skutkować może co najwyżej śmiechem a gdy okazuje się że temat jest  podejmowany nie bez kozery- obelgami i ostrzeżeniami.

W średniowieczu w całej Europie, lasy miejskie były przydzielane miastom celem zaspokojenia lokalnych potrzeb na surowiec. I niemal wszystkie miasta, przywiązały się do swoich lasów na tyle by nie doprowadzić do ich degradacji i zniszczenia. Z czasem, gdy zapotrzebowanie na drewno spadło, bogacące się klasy wyższe, arystokracja a później społeczeństwo (w tym światek artystyczny), objęte opieką społeczną, prawami pracowniczymi i przywilejami demokracji doceniło ich wartość jako miejsce spędzania wolnego czasu, odpoczynku i kontemplacji.

Topografia terenu Lasu

Pomyślałem że warto wrzucić tą mapę na bloga. Jest dokładniejsza w ukazaniu topografii terenu i widać na niej tereny graniczące z Lasem.

Dokarmianie zwierząt- ludzka hierarchia wartości

Zima w tym roku jest wyjątkowo długa i śnieżna. Czy w związku z tym należy dokarmiać dziko żyjące zwierzęta?
Opinie są bardzo różne. Wewnętrzny ludzki humanitaryzm nakazuje pomaganie istotom słabszym, w potrzebie, zwłaszcza tym z którymi jesteśmy związani środowiskowo- jak na przykład sikorom bogatkom, wróblom, kaczkom krzyżówkom czy łabędziom. Ptaki żyjące w miastach są nam bliskie, gdyż widujemy je na co dzień i wpisały się w naszej świadomości jako element naszego otoczenia.
Kolejnym gatunkiem w naszym systemie wartości jest bocian. Wiadomo już dziś, że wiele bocianów przyleciało do kraju i ma problem ze zdobyciem pokarmu. W sieci mnożą się porady i apele by pomagać boćkom poprzez rozkładanie w typowych miejscach ich żeru, podrobów zwierzęcych, drobnych ryb. Patrząc na to z pewnej strony, można dojść do wniosku iż populacja bocianów w Polsce jest jednak duża a ich preferencje w doborze miejsca gniazdowania można porównać co najmniej do kolizyjnych z ludzkimi interesami tworami inżynierii bobra europejskiego. Bóbr niestety nie przynosi dzieci a co najwyżej zalewa uprawy i pastwiska. Taka nasza hipokryzja w dobroci dla braci mniejszych.
Świat zwierząt to również te żyjące w lasach. Tutaj w licznych paśnikach leśnicy rozkładają siano dla saren i jeleni, wykładają też buraki, marchew, jabłka i kartofle dla dzików. I właściwie na tym kończy się nasza inicjatywa pomagania zwierzętom.

Śnieg po pas, pierwsze oznaki wiosny i martwy dąb

Ale zacznę od żurawi. Jedna parka kręci się w okolicy Lasu i zdaje się że ma nie mały problem ze zdobyciem czegoś do zjedzenia. O zimie głośno już w mediach. Bociany brodzą w śniegu bagien Biebrzy, ptaki owadożerne głodują, kończą się zapasy nasion i owoców leśnych. Są doniesienia o ginących warchlakach, sarnach.

 

Las nie chce wiosny u siebie

Las jest cierpliwy i za nic ma przesłanki o czterech porach roku które to niby jego też dotyczą. Nie wiele wskazuje na to żeby szykował się do wiosennego szaleństwa. Zima ustępuje od niechcenia a wiosna wciąż nie zagląda w te strony. Dzisiejsze fotki.

Martwe drewno i jego znaczenie w życiu lasu

Pewnie nie raz zastanawiało Nas, dlaczego w Lesie Miejskim leżą martwe, "nieposprzątane" drzewa, i gałęzie. Wystarczy przejść się w stronę pomnika przyrody- dębu szypułkowego Wojciech, aby zobaczyć sterczące szczapy złamanych świerków, pozbawionych kory, lub leżące rozkładające się pnie wprost na ziemi.

W lasach wielogatunkowych jest to nieuchronny przejaw życia drzew. Powstaje w wyniku konkurencji między poszczególnymi osobnikami, chorób powodowanych przez grzyby oraz owady. Jednym z najważniejszych czynników jest też występowanie silnych wiatrów a poniekąd także naturalnych pożarów.

Las Miejski- wilgotne zagłębienie bezodpływowe

Zimowe fotografie w wiosennym słońcu

Współżycie drzew

Dawniej nie doceniałem złożoności środowiska leśnego. Z czasem zrozumiałem że pewien układ  różnych gatunków drzew stanowi o tym czy las ukształtował się sam czy jest kreaturą lasu stworzoną w celach gospodarczych.

Ostatnie tchnienie zimy

Zima ma się ku końcowi a w lesie wciąż zalega gruba warstwa śniegu. Na zboczach wzgórz odsłoniętych na południowe słońce, śniegi co prawda stopniały już kilka dni temu ale teraz nowy puch przykrył cały las na nowo. A w dolinach...