Buki- egzotyka rodzimej przyrody

Z całym przekonaniem do słuszności stwierdzenia iż buk zwyczajny na Mazurach nie jest naturalnie występującym elementem lasów oraz że powinno się go usuwać a przynajmniej nie pozwalać na wchodzenie tego gatunku w skład drzewostanu naturalnych zespołów roślinnych, a ich miejsce jest na Roztoczu, Karpatach i Pomorzu, nie mogę jednocześnie oprzeć się urokliwości tego drzewa. Oprócz dębu, grabu, brzozy i świerka, buki mają u mnie zarezerwowane szczególne miejsce w estetycznej hierarchii. Dzisiejsze fotki. (Niestety trochę ich mało, jutro będą kolejne).

Las dębowy obok Giżycka

Las Miejski i jego dęby. Świadectwo jak musiał wyglądać w zamierzchłych czasach. Gatunek dębu szypułkowego czy bezszypułkowego obdarzany był szacunkiem a nieraz religijną czcią. Długowieczność dębów w czasach kiedy to długość życia przeciętnego człowieka wynosiła 45 lat a plemiennych starców otaczano opieką i ceniono za ich doświadczenie i wiedzę, dęby uchodziły za drzewa święte, łączące świat podziemia z niebiosami. Kult dębów praktykowany był przez Franków, Germanów, Sasów i Słowian. Najeźdźcy którzy nieśli ze sobą nową religię, niszczyli tożsamość religijną autochtonów zaczynając właśnie od wycinki gajów dębowych, gdyż doskonale zdawali sobie sprawę że lokalna wspólnota plemienna "ulokowała" w nich swoją mentalną więź z sacrum i łączność z przodkami. A wspólnota pozbawiona korzeni i własnej historii jest łatwiejsza do kontroli i ukształtowania.

Inne oblicze życia i przemijania & manifestacja w Warszawie przeciwko legalizacji uboju rytualnego

Życie:

 

Las żyje

Zastanawiałem się podczas weekendowej wyprawy do Puszczy Boreckiej jak opisać to co dzieje się teraz w każdym z pięter lasu. Czy możliwe jest do ogarnięcia w jednym wpisie wszystkich zależności jakie występują wśród mieszkańców lasu? Ponieważ pewne materiały leżą u mnie odłogiem już od dłuższego czasu, postanowiłem je w tym momencie wykorzystać.

Puszcza Borecka