Powrót do świerczyn borealnych

Płodnego Nowego Roku!
Ale nie dla nas. Ludzi jest za dużo. Życzenia noworoczne przydałyby się tym gatunkom, zwłaszcza ptaków które postanowiły przezimować właśnie w tym lesie.

Puszczyki jak co roku, nie mają powodów do narzekań. Tu i ówdzie można natknąć się na takie resztki ze stołu.

Świerczyna borealna na torfie

Las, w swoim znanym tylko jemu rytmie, zmienia się. Zdjęcia porównawcze  z lat dziewięćdziesiątych i dzisiejsze.

Dzisiejsze podmokłe fragmenty lasu urzekały feerią kształtów i barw. Wszystkie pnie, gałęzie, mchy, ściółka a nawet stojące pnie- nasiąkły wodą jak nigdy wcześniej. Nie wiem czy lasy deszczowe strefy tropikalnej mogą poszczycić się taką absorpcją wody jak bagienne świerczyny strefy borealnej

Borealna świerczyna bagienna

(Sphagno girgensohnii - Piceetum) 91D0-5

Jest to wybitnie borealny typ boru bagiennego. W Polsce jego występowanie ograniczone jest wyłącznie do wąskiego pasa na północnym wschodzie kraju. Typowa postać tego zbiorowiska leśnego, związana z dużymi nieckami wytopiskowymi, jest bardzo rzadka, spotykana lokalnie głównie na terenie Puszczy Rominckiej, Boreckiej, Białowieskiej i Knyszyńskiej.
W pozostałej części zasięgu w Polsce spotyka się paprociową postać świerczyny bagiennej, związanej raczej z zabagnionymi rynnami wód roztopowych, odpływowymi nieckami wytopiskowymi, zabagnionymi terasami rzecznymi związanymi z wodami naporowymi, na krawędziach wysoczyzn morenowych i na zatorfionych przesmykach między jeziorami.

Typowa postać świerczyny bagiennej jest niezwykle uboga florystycznie. Dominujący w drzewostanie świerk rośnie w silnym zwarciu, również w warstwie krzewów często tworzy gęsty podrost. Silne zacienienie powoduje, iż warstwa runa jest niezwykle uboga, zwykle tylko z borówką czarną, widłakiem jałowcowatym i szczawikiem zajęczym. Cień zwykle sprzyja za to rozwojowi mchów, głównie różnych gatunków torfowców. 
Wariant paprociowy świerczyny bagiennej jest widniejszy i z większym bogactwem roślin. Drzewostany są mniej zwarte, z domieszką sosny i olszy czarnej. Również warstwa krzewów jest bogatsza, 
z kruszyną pospolitą i topolą osiką. Bardziej różnorodne jest runo, często o kępowej strukturze, 
z gatunkami typowymi dla różnych typów torfowisk i terenów podmokłych, oraz bardziej urozmaiconą warstwą mszystą. Z ciekawszych gatunków roślin związanych z paprociową odmianą świerczyny bagiennej można wymienić gwiazdnicę długolistną, turzycę delikatną, listerę sercowatą, gruszyczkę jednokwiatową i wrońca widlastego.

W Puszczy Rominckiej