Zawieszenie licencji dla Związku Stowarzyszeń na rzecz Odpowiedzialnego Leśnictwa FSC Polska

FSC Polska będąca organizacją która z ramienia międzynarodowej organizacji Forest Stewardship Council zajmuje się tworzeniem krajowego standardu odpowiedzialnej gospodarki leśnej- straciła licencję do czasu naprawy zgłoszonych nieprawidłowości.

Skargę na FSC Polska złożyły trzy organizacje pozarządowe będące członkami Izby Przyrodniczej FSC Polska:
-Klub Przyrodników
-Komitet Ochrony Orłów
-Pracownia na rzecz Wszystkich Istot oddział Podlaski
Prywatny Blog  to nie miejsce na wyciąganie wewnętrznych problemów Związku, nie mniej jednak przytoczę tutaj niektóre dokumenty rozjaśniające sprawę oraz własną krótką analizę zmian jakie zaszły w jakości Zasad, Kryteriów i Wskaźników na przełomie lat 2005- 2013- do osobistej interpretacji przez czytelników bloga.

Na początek stanowiska organizacji pozarządowych:

Pracownia na rzecz Wszystkich Istot

FSC (Forest Stewardship Council) jest najbardziej rozpoznawalną organizacją o światowym zasięgu, zajmującą się tworzeniem i wdrażaniem standardów zrównoważonego i odpowiedzialnego użytkowania zasobów ekosystemów leśnych naszej planety. Ponad 70% powierzchni leśnej naszego kraju posiada certyfikat FSC wymagany przez znaczących odbiorców drewna, takich jak IKEA.
Z dniem 30 grudnia 2014 r. FSC International zawiesiło ze skutkiem natychmiastowym licencję dla biura FSC Polska. Była to reakcja na uwagi o nieprawidłowościach w zarządzaniu tą jednostką sygnalizowane przez Pracownię na rzecz Wszystkich Istot, Komitet Ochrony Orłów, Klub Przyrodników oraz inne organizacje ekologiczne reprezentujące Izbę Przyrodniczą w FSC Polska. Zdominowanie Izby Przyrodniczej przez organizacje lojalne wobec Lasów Państwowych (Jazda Leśna, Polski Związek Łowiecki, Stowarzyszenie Ruchu Obrony Lasów Polskich, Polskie Towarzystwo Leśne) skutecznie uniemożliwiało w ostatnich latach konstruktywną pracę Izby, a w szczególności dostosowanie krajowego Statutu i Standardów FSC do dokumentów międzynarodowych. Choć biuro FSC Polska powołano już w 2001, do dziś nie posiada ono statutu zgodnego ze statutem światowego FSC.
Zawieszenie licencji dla FSC Polska potrwa do czasu wyeliminowania zgłaszanych nieprawidłowości. Ma się to odbyć na zasadzie porozumienia wszystkich zainteresowanych stron oraz przyjęcia prawidłowo sporządzonego Statutu uwzględniającego standardy międzynarodowe FSC, jak i prawo krajowe.
Polska pod względem wskaźnika lasów podlegających certyfikacji FSC (ponad 70% pow. leśnej) w Europie nie ma sobie równych. Kraj nasz pozostawia w tyle państwa Europy Zachodniej takie jak: Niemcy, Austria, Norwegia i Finlandia, które mają mniej niż 10% certyfikowanych lasów. Certyfikat FSC jest szanowanym i uznawanym na świecie znakiem jakości gwarantującym klientom produkty pochodzące z gospodarki leśnej o wysokiej jakości, przy jednoczesnym przestrzeganiu wysokich standardów dotyczących praw pracowniczych, udostępniania lasów w celach rekreacyjnych i wypoczynkowych oraz zachowaniu walorów przyrodniczych. Dlatego też Stowarzyszenie Pracownia na rzecz Wszystkich Istot, Komitet Ochrony Orłów oraz WWF Polska wyrażają zainteresowanie i gotowość do udziału w pracach nad poprawieniem funkcjonowania polskiego biura FSC, przywróceniem jego transparentności i wyeliminowaniem nieprawidłowości, jakie miały w nim miejsce.

WWF Polska

Władze FSC International zawiesiły akredytację dla biura FSC Polska. Jest to związane z nieprawidłowościami w funkcjonowaniu FSC Polska, zgłaszanymi od wielu miesięcy przez organizacje pozarządowe będące członkami Izby Przyrodniczej FSC Polska. Zawieszenie akredytacji stawia pod znakiem zapytania przyszłość certyfikacji FSC w Polsce, która warunkuje zbyt drewna dużym odbiorcom- informują WWF Polska, Pracownia na Rzecz Wszystkich Istot i Komitet Ochrony Orłów.  

FSC (Forest Stewardship Council) jest najbardziej rozpoznawalną organizacją o światowym zasięgu,  zajmującą się tworzeniem i wdrażaniem standardów zrównoważonego i odpowiedzialnego użytkowania zasobów ekosystemów leśnych naszej planety. Ponad 70% powierzchni leśnej naszego kraju  posiada certyfikat FSC wymagany przez znaczących odbiorców drewna, takich jak IKEA.

Z dniem 30 grudnia 2014 roku FSC International zawiesiło ze skutkiem natychmiastowym licencję dla biura FSC Polska. Była to reakcja na uwagi o nieprawidłowościach w zarządzaniu tą jednostką sygnalizowane przez Pracownię na rzecz Wszystkich Istot, Komitet Ochrony Orłów, Klub Przyrodników oraz inne organizacje ekologiczne reprezentujące Izbę Przyrodniczą w FSC Polska. Zdominowanie Izby Przyrodniczej przez organizacje lojalne wobec Lasów Państwowych (Jazda Leśna, Polski Związek Łowiecki, Stowarzyszenie Ruchu Obrony Lasów Polskich, Polskie Towarzystwo Leśne) skutecznie uniemożliwiało w ostatnich latach konstruktywną pracę Izby, a w szczególności dostosowanie krajowego Statutu i Standardów FSC do dokumentów międzynarodowych. Choć biuro FSC Polska powołano już w 2001, do dziś nie posiada ono statutu zgodnego ze statutem światowego FSC.
  
Zawieszenie licencji dla FSC Polska potrwa do czasu wyeliminowania zgłaszanych nieprawidłowości. Ma się to odbyć na zasadzie porozumienia wszystkich zainteresowanych stron oraz przyjęcia prawidłowo sporządzonego Statutu uwzględniającego standardy międzynarodowe FSC, jak i prawo krajowe.

Polska pod względem wskaźnika lasów podlegających certyfikacji FSC (ponad 70% pow. leśnej) w Europie nie ma sobie równych. Kraj nasz pozostawia w tyle państwa Europy Zachodniej takie jak Niemcy, Austria, Norwegia i Finlandia, które mają mniej niż 10% certyfikowanych lasów. Certyfikat FSC jest szanowanym i uznawanym na świecie znakiem jakości gwarantującym klientom produkty pochodzące z gospodarki leśnej o wysokiej jakości, przy jednoczesnym przestrzeganiu wysokich standardów dotyczących praw pracowniczych, udostępniania lasów w celach rekreacyjnych i wypoczynkowych oraz zachowaniu walorów przyrodniczych. Dlatego też Pracownia na rzecz Wszystkich Istot, Komitet Ochrony Orłów oraz WWF Polska wyrażają zainteresowanie i gotowość do udziału w pracach  nad poprawieniem funkcjonowania polskiego biura FSC, przywróceniem jego transparentności i wyeliminowaniem nieprawidłowości jakie miały w nim miejsce.

 Stanowisko Zarządu FSC Polska

25 listopada 2005 został przyjęty przez Walne Zebranie członków Związku Stowarzyszeń "Grupa Robocza FSC - Polska" dokument pn. "Zasady, Kryteria i Wskaźniki Dobrej Gospodarki Leśnej w Polsce".
Od tamtego czasu trwały prace nad jego modyfikacją. Ostatecznie, na dzień dzisiejszy obowiązuje pod nazwą  Krajowy Standard Gospodarki Leśnej FSC w Polsce, zatwierdzony przez Komitet ds. Krajowych Standardów FSC IC w Bonn dnia 20 stycznia 2014r.
Dokument zatwierdzony 25 listopada 2005 roku został opracowany przez Grupę Roboczą FSC- Polska, Standardem z 20 stycznia 2014 zajmowała się Grupa Opracowująca Standard (GOS). Poniżej linki do standardów:

FSC Polska- standardy i publikacje

Zasady, Kryteria i Wskaźniki Dobrej Gospodarki Leśnej w Polsce

Członkowie Izby Przyrodniczej: reprezentujący wartości przyrodnicze, propagujący ekologizację gospodarki leśnej oraz dbający o forsowanie interesu przyrody w trakcie zatwierdzania uchwał na Walnych Zebraniach oraz tworzenia, udoskonalania oraz modyfikacji Krajowego Standardu

Organizacje przyrodnicze  w Izbie Przyrodniczej	Organizacje leśne i łowieckie w Izbie Przyrodniczej
Fundacja Dziedzictwo Przyrodnicze	Federacja Stowarzyszeń Naukowo Technicznych NOT
Fundacja Na Straży Przyrody im. profesora Adama Wodziczki	Instytut Badawczy Leśnictwa
Klub Przyrodników	Koło Łowieckie Cietrzew
Komitet Ochrony Orłów	Koło Łowieckie „Darz Bór” obwód 81
Liga Ochrony Przyrody – Zarząd Główny	Koło Łowieckie „Knieja nr 9”
Mazurskie Stowarzyszenie Ekologiczno-Kulturalne „Wataha”	Koło Łowieckie „Krzyżówka”
Natural Forest Foundation	Koło Łowieckie nr 3 „Lis”
Polski Klub Ekologiczny – Okręg Wielkopolski	Koło Łowieckie „Szarak”
Pracownia na rzecz Wszystkich Istot – Białystok	Wojskowe Koło Łowiecke „Dąb”
Pracownia na rzecz Wszystkich Istot – Bystra	Koło Pszczelarzy Kamianna
Stowarzyszenie „Ekorozwój i Ochrona Lasów”	Polskie Stowarzyszenie Taksatorów Leśnych
Stowarzyszenie Lubuski Krajobraz Kulturowy	Polskie Towarzystwo Leśne
Stowarzyszenie na rzecz wspierania bioróżnorodności „MATECZNIK”	Stowarzyszenie Inżynierów  i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa, Oddział w Lublinie
Stowarzyszenie Przyrodników „Ostoja Pomorska”	Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa Zarząd Główny
Stowarzyszenie Ziemia Zaborska	Stowarzyszenie „Leśna Jazda”
Towarzystwo Ekologiczno-Kulturalne w Bobolicach	Stowarzyszenie Ruch Obrony Lasów Polskich
WWF Polska	Turkowskie Towarzystwo Leśne
	Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie – Wydział Leśny
	Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu – Wydział Leśny
	Uniwersytet Rolniczy w Krakowie -  Wydział Leśny

Poniżej "brudnopis" ze zmianami jakie dokonały się w jakości "Zasady 6- Oddziaływanie na środowisko" będącej częścią Krajowego Standardu Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej

2005 kryterium	2005 wskaźnik	2013 kryterium	2013 wskaźnik
6.1. Należy dokonać pełnej oceny oddziaływania planowanych i prowadzonych prac leśnych na środowisko i uwzględnić ją w systemie gospodarowania, stosowanie do skali oraz intensywności działań gospodarczych jak i do stopnia unikalności zasobów, na które wywierany jest ten wpływ. Wpływ prac leśnych powinien być oceniony zarówno na poziomie całego krajobrazu jak i z perspektywy danego obszaru, na którym bezpośrednio prowadzi się działania gospodarcze. Ocena oddziaływania na środowisko powinna być dokonana zanim podjęte zostaną działania zakłócające stan tego środowiska.	6.1.1.Podczas planowania działań gospodarczych w lesie wykonuje się ocenę ich wpływu na środowisko, która odbywa się na etapie planowania i przed podjęciem działań gospodarczych w lesie. W planach uwzględnia się odpowiednie środki łagodzące negatywne skutki działań gospodarczych. Bierze się pod uwagę możliwy wpływ na środowisko przyrodnicze, wartości przyrodnicze i krajobrazowe	6.1Ocena oddziaływania gospodarki leśnej na środowisko jest przeprowadzana w sposób odpowiedni do jej rozmiaru, intensywności oraz do stopnia unikalności zasobów, na które wywierany jest ten wpływ. Ocena wpływu gospodarki leśnej jest prowadzona w kontekście całego krajobrazu jak również z uwzględnieniem danego obszaru, na którym bezpośrednio prowadzi się działania gospodarcze. Ocena oddziaływania na środowisko jest opracowana zanim podjęte zostaną działania potencjalnie zakłócające stan tego środowiska na etapie sporządzania odnośnych planów.	6.1.1.Podczas planowania działań gospodarczych w lesie uwzględnia się ocenę ich wpływu na środowisko, która odbywa się na etapie planowania i przed podjęciem działań gospodarczych w lesie. Ocena uwzględnia wszelkie opublikowane opracowania specjalistyczne 6.1.2. W planach uwzględnia się odpowiednie środki łagodzące negatywne skutki działań gospodarczych
	6.1.2.W terenie stosuje się środki mające na celu zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko działań gospodarczych w lesie, np. wilgotne typy gleb powinny być traktowane ze szczególną troską by uniknąć ich uszkodzenia, nie prowadzi się prac na terenach siedliskowych ptaków w okresie lęgowym. Sposób prowadzenia operacji (również czas rozpoczęcia i zakończenia w danym roku) powinien uwzględniać lokalne warunki przyrodnicze (typ uwilgotnienia siedliska, występowanie gatunków ptaków i czas ich przystępowania do lęgów itp.)		6.1.3.W terenie stosuje się środki mające na celu zmniejszenie lub wyeliminowanie negatywnego wpływu działań gospodarczych na środowisko leśne w wilgotnych typach siedliskowych lasu 6.1.4Wilgotne, bagienne i łęgowe typy siedliskowe lasu (i ich wyżynne i górskie odpowiedniki) są traktowane ze szczególną troską, polegającą na minimalizowaniu uszkodzeń gleb oraz unikaniu zaburzania stosunków wodnych. 6.1.6 Sposób prowadzenia operacji (również czas rozpoczęcia i zakończenia w danym roku), uwzględnia lokalne warunki przyrodnicze oraz typ uwilgotnienia siedliska. 6.1.5Prace leśne prowadzi się zgodnie z prawem ochrony przyrody (patrz aneks nr 1). 6.1.7. Działania gospodarcze w lesie w okresie lęgów ptaków respektują przepisy obowiązującego prawa w tym zakresie.
	6.1.3.Organizacje prowadzące działania gospodarcze w lasach o dużej i średniej powierzchni: istnieje udokumentowana procedura przeprowadzania oceny wpływu na środowisko przed inwestycją prowadzoną na terenach leśnych jak budowa nowych dróg, remont istniejących, eksploatacja torfu, żwiru, piasku, założenie szkółki leśnej.
	6.1.4. Organizacje prowadzące działania gospodarcze w lasach o niewielkiej powierzchni lub niskiej intensywności użytkowania: ocena wpływu na środowisko odbywa się przed podjęciem tych działań gospodarczych w lesie lub innych działań, które mogą zakłócić normalne funkcjonowanie lasu. Chodzi tu m.in. o budowę i renowację nowych dróg.		6.1.8 Zarządzający lasami o niewielkiej powierzchni lub niskiej intensywności użytkowania: ocena wpływu na środowisko odbywa się przed podjęciem działań gospodarczych w lesie lub podjęciem działań, które mogą w inny sposób zakłócić normalne funkcjonowanie lasu (budowa, renowacja drogi i inne), zgodnie z obowiązującym prawem ochrony środowiska.
	6.1.5 Dokonuje się oceny i kontroli oddziaływania na środowisko środków technicznych, służących do obróbki i produkcji w miejscu pozyskiwania surowca (np. odpady, wpływ maszyn do obróbki, znajdujących się na danym obszarze).		6.1.9. Dokonuje się oceny i kontroli uszkodzeń drzewostanu oraz gleby przez środki techniczne służące do pozyskiwania i zrywki drewna na obszarach podlegających zabiegom pielęgnacyjnym i zrębowym. 6.1.10. Dopuszczalne są uszkodzenia drzew, ale szkody te są minimalizowane. 6.1.11. Uszkodzenia drzew ponad przyjęty próg, spowodowane na etapie prac leśnych są opisane przy odbiorze prac. 6.1.12. Zarządzający sporządza udokumentowaną ocenę oddziaływania na środowisko planowanej gospodarki leśnej. 6.1.13. Zarządzający sporządza udokumentowaną ocenę odziaływania na środowisko prowadzonej działalności przetwórczej na obszarach leśnych.
6.2. Ochronie podlegać będą rzadkie i zagrożone wyginięciem gatunki flory i fauny oraz ich siedliska (np. miejsca lęgowe, żerowiska itp.). Należy ustanowić strefy ochronne stosownie do skali i intensywności gospodarki leśnej oraz unikalności zagrożonych zasobów. Należy kontrolować niewłaściwie i nielegalnie prowadzone łowiectwo, rybołówstwo, łapanie zwierząt i zbieractwo.	6.2.1.Organizacje prowadzące działania gospodarcze w lasach dużych posiadają wiarygodnie rozpoznane, skatalogowane i skartowane stanowiska zagrożonych i rzadkich gatunków lub ekosystemów na terenie prowadzenia działań, oraz realizują odnośne plany ochrony.	6.2 Ochronie podlegają rzadkie i zagrożone gatunki oraz ich siedliska. Strefy ochronne i powierzchnie chronione są utworzone, odpowiednio do zakresu i intensywności gospodarki leśnej oraz unikalności zasobów podlegających zabiegom gospodarczym. Nieprawidłowo prowadzona gospodarka łowiecka, rybactwo, odłowy zwierząt i zbieractwo powinny podlegać zwalczaniu.	Zarządzający lasami o dużych powierzchniach gromadzą i korzystają z rozpoznanych, skatalogowanych i zaznaczonych na mapach stanowisk gatunków objętych ochroną ścisłą, gatunków z czerwonej księgi, wpisanych na oficjalne listy gatunków chronionych (patrz aneks nr 1), rzadkich siedlisk z Załącznika 1 oraz gatunków priorytetowych z Załącznika 2 Dyrektywy Siedliskowej UE i gatunków wymienionych w Załączniku 1 Dyrektywy Ptasiej UE i rzadkich siedlisk z zał. 1 dyrektywy UE na terenie prowadzenia działań oraz realizują obowiązujące plany ochrony.
	6.2.2. Organizacje prowadzące działania gospodarcze w lasach o niewielkiej powierzchni lub niskiej intensywności użytkowania oraz średniej powierzchni są świadome obowiązku ochrony i chronią gatunki wpisane na oficjalne listy gatunków chronionych, rzeczywiście występujące na terenie lasu (patrz 6.2.1).		6.2.2. Zarządzający lasami o niewielkiej powierzchni lub niskiej intensywności użytkowania oraz średniej powierzchni są świadomi obowiązku ochrony i chronią gatunki wpisane na oficjalne listy gatunków chronionych, rzeczywiście występujące na terenie lasu (patrz 6.2.1).
	6.2.3. Stanowiska cennych gatunków wraz z otoczeniem są naniesione na mapy, a jeżeli istnieje taka potrzeba są zaznaczone w terenie.
	6.2.4. Pracownicy lub osoby podejmujące decyzje mające wpływ na cenne gatunki i ekosystemy znają, rozpoznają i zauważają je w terenie.		6.2.3. Pracownicy lub osoby podejmujące decyzje mające wpływ na chronione gatunki i siedliska, znają, rozpoznają i identyfikują je w terenie lub korzystają z wiedzy eksperckiej.
	6.2.5. Działania w stanowiskach gatunków chronionych są prowadzone w sposób nie zagrażający wartościom chronionym.		6.2.4. Działania w stanowiskach gatunków chronionych i siedliskach chronionych są prowadzone przez pracowników lub osoby podejmujące decyzje w sposób nie zagrażający wartościom chronionym, z respektowaniem przepisów prawa.
	6.2.6. Nie odwadnia się, nie eksploatuje się torfu z cennych przyrodniczo torfowisk ani wydzierżawia w celu takiej eksploatacji.
	6.2.7. Naturalne i półnaturalne cenne tereny nieleśne w obszarze leśnym są zachowane w naturalnych warunkach.		6.2.6. Naturalne i półnaturalne chronione tereny nieleśne w obszarze leśnym są zachowane.
	6.2.8. Źródliska oraz koryta rzek i potoków są chronione i oszczędzane podczas prowadzenia prac leśnych.		6.2.7. Źródliska oraz koryta rzek i potoków są chronione podczas prowadzenia prac leśnych.
	6.2.9. Zarządzający podejmuje działania w celu ograniczania, nie współdziała i nie toleruje niewłaściwego i nielegalnie prowadzonego łowiectwa, rybołówstwa, łapania zwierząt i zbieractwa.		6.2.8. Zarządzający podejmuje działania w celu wyeliminowania niewłaściwego i nielegalnie prowadzonego łowiectwa, rybactwa, odłowu zwierząt i zbieractwa.
			6.2.9. Strefy ochronne, w których głównym celem zarządzania jest ochrona bioróżnorodności, powinny być zidentyfikowane i zaznaczone na mapach  6.2.10. Wymaga się wyznaczenia stref ochronnych i powierzchni ochronnych w celu maksymalizacji ich wpływu na zachowanie i ochronę bioróżnorodności w zależności od ich wielkości (np. poprzez tworzenie korytarzy ekologicznych, chronionych mokradeł, utrzymanie powierzchni naturalnych). Rozmiar i położenie stref ochronnych i powierzchni ochronnych są odpowiednie dla zapewnienia ciągłej obecności rzadkich i zagrożonych gatunków (patrz wskaźnik 6.2.1. i aneks nr 1) oraz ekosystemów referencyjnych (patrz kryterium 6.4.). Łącznie powierzchnie wyznaczone dla celów ochrony bioróżnorodności z tytułu wskaźników 6.2.10 i 6.4.1 są nie mniejsze niż 10 % powierzchni certyfikowanej (patrz również wskaźnik nr 6.4.1). Uwaga: strefy ochronne i powierzchnie ochronne mogą stanowić powierzchnie nieleśne. Mogą zawierać mokradła, powierzchnie otwarte oraz mogą spełniać różne cele (np. mogą być zlokalizowane częściowo na zboczach podatnych na erozję, w celu ochrony zasobów wodnych). Jednakże, w każdym przypadku, ich wyznaczenie musi być uzasadnione przede wszystkim dążeniem do maksymalizacji ochrony bioróżnorodności w jednostce gospodarowania.
6.3. Funkcje i walory ekologiczne lasu powinny być zachowywane w stanie nienaruszonym, zwiększane lub przywracane poprzez: a) odnowienie i sukcesję; b) zróżnicowanie na poziomie genetycznym, gatunkowym i ekosystemów; c) naturalne cykle, które wpływają na produktywność ekosystemów leśnych	6.3.1. Preferuje się odnowienie naturalne oraz proweniencje lokalnego pochodzenia (a, b, c)	6.3. Funkcje i walory ekologiczne lasu są zachowane w stanie nienaruszonym, zwiększane lub przywracane poprzez: a) odnowienie i sukcesję, b) zróżnicowanie na poziomie genetycznym, gatunkowym oraz ekosystemowym, c) poprzez naturalne cykle, które wpływają na produktywność ekosystemów leśnych.	6.3.1. Przy odnowieniu lasu należy w pierwszej kolejności wykorzystywać istniejące już odnowienia naturalne drzew i krzewów - zgodne z celami hodowli lasu, a także inicjować, utrwalać i rozwijać nowe odnowienia naturalne pożądanych gatunków.
	6.3.2. Na terenach, gdzie występują wilgotne typy gleb preferuje się pozyskiwanie pojedynczych drzew lub niewielkich grup (a, b, c).		6.3.2. Na terenach, gdzie występują bagienne, łęgowe i wilgotne typy siedliskowe lasu (nizinne, wyżynne i górskie) stosuje się rębnie dostosowane do typu siedliskowego lasu i właściwości gatunków przewidzianych do odnowienia, prowadzące do różnicowania wiekowego i w miarę możliwości strukturalnego.
			6.3.3. Na siedliskach podmokłych w miarę możliwości odstępuje się od użytkowania.
	6.3.3. Powierzchnia zrębów zupełnych nie przekracza 3 hektarów, a okres ich nawrotu minimum 5 lat.		6.3.4. Powierzchnia planowych zrębów zupełnych nie przekracza 4 hektarów, a okres ich nawrotu wynosi minimum 5 lat. Linia brzegowa zrębu powinna mieć przebieg zatokowy, falisty lub schodkowy.
	6.3.4. Trzebieże i pozyskanie drewna będą służyć rozwojowi drzewostanów mieszanych (a, b, c).		6.3.5. Trzebieże i pozyskanie drewna będą służyć rozwojowi drzewostanów mieszanych na odpowiednich siedliskach.
	6.3.5. Naturalne elementy ekosystemów leśnych (np. wykroty, leżanina, martwe stojące drzewa, drzewa dziuplaste, zamierające, gatunki lekkonasiannych i owocowych np. jarzębina, iwa, osika) nie są eliminowane w wyniku gospodarki leśnej (b, c).		6.3.6. Naturalne elementy ekosystemów leśnych (np.: wykroty, leżanina, drzewa zamierające, martwe stojące drzewa, drzewa dziuplaste, gatunki drzew i krzewów lekko nasiennych i owocodajnych, np. jarzębina, iwa, osika) nie są eliminowane w wyniku gospodarki leśnej, jeżeli nie koliduje to z zasadą powszechnej ochrony lasu oraz ich usuwanie nie zagraża gatunkom i siedliskom będącym przedmiotem ustanowienia form ochrony przyrody.
	6.3.5.1. Dla umożliwienia funkcjonowania populacji dziuplaków w lesie znajduje się przynajmniej 200 drzew dziuplastych na 100 hektarów powierzchni lasu. Konkretną wartość należy ustalać w drodze uzgodnień ze specjalistami, zależnie od wymogów lokalnych populacji gatunków zależnych od drzew dziuplastych. (b)		6.3.7. Nie usuwa się drzew dziuplastych, jeśli nie zagraża to bezpieczeństwu ludzi. Przed wycięciem sprawdza się czy drzewo nie jest dziuplaste. Dba się o zapewnienie w drzewostanach obecności drzew, w których mogą tworzyć się dziuple, na przykład pozostawiając stare drzewa na kolejne pokolenia drzewostanu, zapewniając obecność gatunków, w których tworzą się dziuple (np. wiąz, grab).
	6.3.5.2. Zasoby drewna martwego i rozkładającego się (zróżnicowane pod względem ilości, formy i gatunku podobnie jak drzewostan w którym się znajdują) stanowią co najmniej (średnio) 5% miąższości oddziału. Konkretną wartość należy ustalać w drodze uzgodnień ze specjalistami, zależnie od wymogów lokalnych populacji gatunków zależnych od zasobów drewna martwego i rozkładającego się.		6.3.8. Zarządzający lasem pozostawia drewno martwe rozkładające się w lesie zróżnicowane pod względem formy i gatunku (leżanina, martwe stojące drzewa). Ilość pozostawianego martwego drewna powinna wynikać z badań naukowych uwzględniających warunki lokalne i dominującą funkcję lasu oraz jest zróżnicowana przestrzennie (większe ilości winny znajdować się w rezerwatach przyrody, użytkach ekologicznych, powierzchniach wyłączonych z użytkowania i stanowiskach ksylobiontów). 6.3.9. Dla potrzeb monitoringu, do czasu opracowania jednolitej metodyki badań i inwentaryzacji martwego drewna, należy opierać się na danych z monitoringu zewnętrznego, uznając za poziom wyjściowy wyniki wielkoobszarowej inwentaryzacji stanu lasów dla certyfikowanej jednostki. 6.3.10. Ilość martwego drewna różnych form i gatunków wzrasta w wieloletnim przedziale czasowym.
	6.3.5.3. Organizacje prowadzące działania gospodarcze w lasach dużych: fragmenty drzewostanów o minimalnej powierzchni 5% każdego wydzielenia i nie mniejsze niż 5 arów pozostają nienaruszone do naturalnej śmierci i rozkładu drewna. (a, b, c)		6.3.11. Zarządzający lasami o dużych powierzchniach: fragmenty drzewostanów, które uzyskały wiek rębności, o minimalnej powierzchni 5% każdego bloku drzewostanów rębnych, przeznaczonych do wycięcia w pierwszym dziesięcioleciu i nie mniejsze niż 5 arów, pozostają nienaruszone do naturalnej śmierci i rozkładu drewna. „Zapis wskaźnika 6.3.11 należy interpretować w sposób następujący: a) Wskaźnik 6.3.11 dotyczy zrębów zupełnych i złożonych; b) Zapis: 5% każdego bloku drzewostanów rębnych oznacza, że nie musi to odnosić się do 5% każdej działki zrębowej, ale może to stanowić 5% w stosunku do sumy działek zrębowych zaplanowanych na dane dziesięciolecie; c) Wskaźnik nie może dotyczyć wydzieleń o powierzchni mniejszej niż 1 ha, ponieważ niemożliwe jest uzyskanie na takiej powierzchni minimalnej powierzchni biogrupy 5 arów”.
6.4. Reprezentatywne ekosystemy w ramach krajobrazu należy ochraniać w ich stanie naturalnym oraz zaznaczać je na mapach, stosownie do zakresu działań oraz unikalnego charakteru danych zasobów.		6.4. W ramach danego obszaru, reprezentatywne przykłady istniejących ekosystemów są zachowywane w stanie naturalnym, stosownie do zakresu działań gospodarczych oraz unikalnego charakteru danych zasobów, a także zaznaczone na mapach.
	6.4.1. Organizacje prowadzące działania gospodarcze w lasach dużych powierzchni: reprezentatywne przykłady istniejących ekosystemów są zachowywane w swym stanie naturalnym. Obszar takiej ochrony pokrywa co najmniej 5% całkowitej powierzchni lasu i jest zaznaczony na mapach.		6.4.1. Zarządzający lasami o dużych powierzchniach wyznacza, zachowuje i zaznacza na mapach przykłady istniejących w krajobrazie ekosystemów (tzw. ekosystemy referencyjne, Representative Sample Areas). W pierwszej kolejności, jako ekosystemy referencyjne wyznaczane są powierzchnie w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego. Takie obszary, stosownie do ich planów są pozostawione bez ingerencji w naturalnym stanie.
	6.4.2. Organizacje prowadzące działania gospodarcze w lasach dużych powierzchni: Wybór obszarów leśnych objętych ochroną według wymagań z punktu 6.4.1. będzie prowadzony w oparciu o rozpoznanie kluczowych walorów biologicznych poprzez konsultacje z organizacjami przyrodniczymi, samorządami oraz jednostkami naukowymi.		6.4.2. Zarządzający lasami dużej powierzchni: wybór obszarów leśnych objętych ochroną według wymagań z punktu 6.4.1., będzie prowadzony w oparciu o rozpoznanie kluczowych walorów biologicznych między innymi poprzez konsultacje z jednostkami naukowymi, organizacjami przyrodniczymi oraz samorządami.
	6.4.4. Nie pozyskuje się drewna na obszarach podlegających, ochronie według wymagań wskaźników 6.4.1 lub 6.4.3.		6.4.3. Zarządzający lasami o niewielkiej powierzchni lub niskiej intensywności użytkowania oraz średniej powierzchni: reprezentatywne przykłady istniejących ekosystemów rzadkich i/lub zagrożonych podlegają ochronie w swym stanie naturalnym. 6.4.4. Nie pozyskuje się drewna na obszarach wskazanych we wskaźnikach 6.4.1 lub 6.4.3.
	6.4.5. Istniejące systemy odwadniające nie są utrzymywane w obszarach chronionych.		6.4.5. Istniejące systemy odwadniające nie są utrzymywane w obszarach chronionych, o ile jest to zgodne z odpowiednim planem ochrony danego obszaru.
6.5. Zostaną przygotowane i wdrożone pisemne wytyczne, służące zmniejszaniu erozji; minimalizowaniu szkód, powstających w wyniku pozyskania drewna, budowy dróg oraz innych działań mechanicznych; oraz ochronie zasobów wodnych.	6.5.6. Pozostawia się strefy ochronne o szerokości przynajmniej dwóch wysokości drzewostanu wzdłuż zbiorników i cieków wodnych i terenów otwartych, nie użytkowane zrębami zupełnymi.	6.5. Zostaną przygotowane i wdrożone pisemne wytyczne, służące zmniejszaniu erozji; minimalizowaniu szkód, powstających w wyniku pozyskania drewna, budowy dróg oraz innych działań mechanicznych; oraz ochronie zasobów wodnych.	6.5.6. Pozostawia się strefy ochronne o szerokości przynajmniej dwóch wysokości drzewostanu wzdłuż zbiorników i cieków oraz terenów otwartych, bagien, torfowisk, źródlisk i źródeł (także śródleśnych). Użytkowanie takich stref zrębami zupełnymi jest zabronione.
6.10. Przekształcenie lasu w plantację lub teren nieleśny nie powinno mieć miejsca, z wyjątkiem przypadków gdy: a) dotyczy bardzo małej powierzchni; b) nie odbywa się na terenie o wysokich walorach przyrodniczych c) przyniesie oczywiste, zasadnicze, dodatkowe, długoterminowe korzyści w ochronie terenu certyfikowanej jednostki leśnej	6.10.1. Przekształcenie lasu w użytek nieleśny jest uzasadnione wyłącznie procedurami ustanowionymi prawnie i jeżeli służyć będzie interesom kulturowym, krajobrazowym, rekreacyjnym lub naturalnym, oraz jednocześnie: a) dotyczy bardzo małej powierzchni; b) nie odbywa się na terenie o wysokich walorach przyrodniczych c) przyniesie oczywiste, zasadnicze, dodatkowe, długoterminowe korzyści w ochronie terenu objętego przekształceniem	6.10. Przekształcenie lasu na plantacje lub teren nieleśny wyjątkowo może mieć miejsce gdy: dotyczy to małej powierzchni i nie obejmuje obszarów o szczególnej wartości przyrodniczej i spowoduje oczywiste, istotne, dodatkowe i długoterminowe korzyści dla terenu objętego ochroną.	6.10.1. Przekształcenie lasu w użytek nieleśny jest dopuszczalne wyłącznie procedurami ustanowionymi prawnie i tylko jeżeli służyć będzie interesom kulturowym, krajobrazowym, rekreacyjnym, naturalnym lub społecznym. 6.10.2. Przekształcenie lasu w teren nieleśny przez właściciela lub zarządzającego jest dopuszczalne tylko gdy spełnia nastujące warunki: a) dotyczy powierzchni nie większej niż 5% powierzchni certyfikowanej (FMU) ORAZ, b) nie obejmuje obszarów o szczególnej wartości przyrodniczeji (HCV) ORAZ, c) powoduje oczywiste, istotne, dodatkowe i długoterminowe korzyści dla terenu objętego ochroną