Rhea- nasza Ziemia zastępcza

Są pewne filmy które zapadają w pamięci bardziej niż pozostałe. 

Patrząc na świat z perspektywy przyrody, można z takich produkcji wykrzesać wartości zupełnie nie dostrzegalne dla innego widza. Takim filmem jest dla mnie „Cargo”. Poniższy tekst jest jednym wielkim spoilerem, więc odradzam czytanie tym którym zależy na tym by obejrzeć film.  

Fabuła jest zdawałoby się na pierwszy rzut oka dosyć prozaiczna ale po głębszym przemyśleniu jednak okazuje się nietuzinkowa. 

Akcja toczy się w 2278 roku, kiedy to Ziemia zniszczona przez rozrastającą się cywilizacje stała się niezdatna do zamieszkania. Przyroda wciąż obecna, nie radzi sobie z przetrwaniem, ekosystemy nie są zdolne do samoregulacji i odnowienia. 

Ludziom w tych warunkach nie pozostaje nic innego jak tylko  emigracja. A ponieważ warunki w jakich dałoby się żyć są dostępne ale nieosiągalne dla większości z nich, cała populacja osiedliła się na wielkiej stacji orbitalnej krążącej wokół planety. 

Kolonia orbitalna ziemian

W świecie tym ludność nękana jest przez dwojakie zmartwienia. Pierwszym jest niepewność. Obserwując sceny z wnętrza stacji można wyczuć że ludzie są jakby przygotowani do dalszej podróży. Sceny te przypominają obrazki z dzisiejszych portów lotniczych. Tylko że w tym przypadku, nie ma możliwości odlotu. Ludzie więc gnieżdżą się, przeludnienie oraz złe warunki są przyczyną epidemii. 

Drugą rozterką trawiącą ludzkie sumienia jest nadzieja. 

Otóż jest gdzieś we wszechświecie planeta zdatna do zamieszkania. Kosztem wielkiego zaangażowania oraz pragnienia odnalezienia drugiego domu, ludzie zdołali stworzyć Nową Przyrodę na innej planecie zwanej Rhea. Świat niemal bliźniaczo podobny do tego który zniszczono w wyniku niepohamowanego ciągłego zrównoważonego rozwoju. Niemal idylliczny obraz Ziemi, skrojony pod estetyczne wyobrażenie ideału wykreowanego przez stwórcę.

Nad życiem populacji ludzkiej czuwa jednak wielka korporacja która żąda niebotycznych pieniędzy 
za możliwość osiedlenia się na planecie Rhea.

Tak więc ludziom pozostaje tylko oczekiwanie w nadziei na zmiany.

Kassandra

Większość scen filmu rozgrywa się na transportowcu Kassandra podążającym na odległą stację przeładunkową będącą przystanią w drodze do planet- zapewne źródeł surowców dla przemysłu.

Wśród głównych bohaterów filmu jest  Laura Portman- lekarka pragnąca zdobyć pieniądze na bilet umożliwiający odwiedzenie jej siostry, mieszkającej na Rhea oraz Samuel Decker, tajny agent korporacji dbający o bezpieczeństwo. 

Na pokładzie Kassandry. Kapitan Pierre Lacroix, Miyuki Yoshida i Laura Portman- w tle

Bezpieczeństwo jest zagrożone działaniami organizacji terrorystycznej dążącej do obalenia systemu w którym ludzkość została zmuszona do osiedlenia się na stacji orbitalnej. Organizacja ta obala powszechnie obowiązujący mit mówiący iż Ziemia nie jest zdatna do zamieszkania. Na filmach propagandowych apelują 
o odwrócenie się od „opieki” jaką otoczył ich System.

Dokonują zamachów na infrastrukturę galaktyczną, przeprowadzają liczne ekspedycje na Ziemię, dają też proste dowody na to że warunki umożliwiają uprawę roślin a tym samym powrót ludzi na Ziemię, ich wyżywienie a przyroda znów odzyskała kontrolę.

Samuel Decker

Film staje się ciekawy w momencie gdy na Kassandrze, Laura Portman podczas swojej zmiany (pozostali członkowie załogi pozostają w hibernacji) słyszy odgłos otwieranej śluzy ładowni.

Szybko okazuje się że ładownia była otwierana wielokrotnie a na statku jest dodatkowy pasażer. 

Śmierć kapitana Pierre Lacroix podczas kontroli ładowni kieruje uwagę załogi na zawartość kontenerów, załadowanych ponoć materiałami budowlanymi. 

Okazuje się że transportowiec Kassandra przewozi w ładowni populację kilku milionów ludzi, złożonych w sarkofagach, będących jednak w hibernacji. Laura Portman, badając zawartość jednego z nich- małą dziewczynkę, odkrywa nieznane jej, zaawansowane połączenia neuronowe wszczepione w układ nerwowy dziewczynki.

Tymczasem członek załogi Miyuki Yoshida, administrator systemu komputerowego, odkrywa ślady częstego wybudzenia z hibernacji Samuela Deckera. Rzuca to na niego cień zarzutów o dokonanie morderstwa kapitana. 

Po pojmaniu i przymusowym zahibernowaniu Samuela, załoga odkrywa śmierć Miyuki oraz dowody na to że ktoś wybudził Samuela który zbiegł do dolnych pokładów Kassandry. Staje się jasne że na okręcie jednak jest ktoś kto pomagał Samuelowi w uśmierceniu kapitana Pierre Lacroixa oraz Miyuki Yoshidy.

Poszukiwania wszczęte przez załogę nieoczekiwanie doprowadzają Laurę do ukrywającego się w dolnych pokładach Kassandry, samego przywódcy organizacji terrorystycznej. Jego śmierć w wyniku postrzelenia oraz odkryte przy nim notatki ukazują Laurze postać Samuela Deckera, agenta służącego bezpieczeństwu na okręcie- jako członka organizacji terrorystycznej, prawą rękę Klausa Brucknera- uśmierconego przywódcy terrorystów. W trakcie poszukiwań udaje się pojmać Samuela który uzmysławia załodze jedną ważną rzecz.

Dokowanie Kassanry do stacji orbitalnej planety Rhea. Ziemi obiecanej. 

Rhea, planeta będąca dziełem inżynierii, pracy biologów, klimatologów, gleboznawców, jest dziełem niedokończonym. Rhea jest niepowodzeniem ludzkości której nie udało się stworzyć drugiej Ziemi. Jest to planeta wulkaniczna, z nieprzyjazną atmosferą, niezdatna do zamieszkania. W jej pobliżu krąży bezobsługowa stacja będąca w istocie wielką zbiorową kryptą wypełnioną setkami milionów ludzkich istnień z mózgami skojarzonymi w wspólną wizję ideału świata w którym każdy z nich ma swój dom, rodzinę, mieszkając najczęściej w bliskości nieskazitelnej przyrody, w słonecznym ciepłym klimacie. Jest to obraz planety  Rhea, będący niestety tylko symulacją. 

Kolejne miliony zahibernowanych ludzi w ładowni Kassandry podąża do bezobsługowej stacji by powiększyć jej potencjał kreacji planety Rhea.

Siostra Laury Portman, „zamieszkała” na Rhea w trakcie filmu jest z nią w bliskim kontakcie. Ludzie „mieszkający na Rhea” mają możliwość wysyłania wiadomości do swoich bliskich co umożliwiają wielkie anteny nadawcze zamieszczone na stacji. 

Wiadomości jednak docierają dopiero po kilku latach. Odległość pomiędzy Rhea a Ziemią jest ogromna.

Zdziwienie Laury Portman, oraz wcześniejsze nierozumienie dla wydarzeń na pokładzie Kassandry przybiera na sile gdy jej siostra odpowiada na wysłaną wiadomość już po 20 minutach. 

Dopiero wyznanie prawdy przez pojmanego Samuela Deckera, zdemaskowanego członka organizacji terrorystycznej uzmysławia jej prawdę. Od tej chwili pragnie ujrzeć swoją siostrę włączając się do symulacji. 

   

Wśród członków załogi jest również  Anna Lindbergh, pierwszy oficer, która przejmuje dowodzenie po śmierci kapitana oraz dwóch mechaników Claudio Vespucci i Igor Prokov.

Pani oficer od samego początku wie o celu podróż Kassandry i stara się ukryć prawdę. W ostateczności po pojmaniu Samuela Deckera, kiedy knebluje Laurę Portman podejrzewając ją o sympatyzowanie z ideologią terrorystów, próbuje uzmysłowić jej przesłanki jakie nią kierują w misji której się podjęła.

Pierwszy liść w życiu Laury

Stworzenie symulacji argumentuje nieudanym eksperymentem stworzenia klimatu na Rhea zdatnego do rozwoju ekosystemów. Odnosi się do ludzkich pragnień odnalezienia domu, drugiej Ziemi oraz potrzeby utrzymania ludzkości w nadziei. Dopóki ludzie będą mieli nadzieję na lepsze życie na Rhea, dopóty będą mieli szansę przetrwać, stłoczeni i trawieni przez epidemie, egzystując na stacji orbitalnej krążącej wokół Ziemi.

Ideał współżycia ludzi z planetą

Punktem przełomowym jest przekonanie obydwu mechaników przez Samuela Deckera o mistyfikacji. W tym momencie Anna Lindbergh traci wiarygodność, podsłuchana przez mechaników i zostaje przymusowo zahibernowana. 

Członkowie załogi: Laura, Claudio i Igor postanawiają wesprzeć zamiary Samuela. 

Celem organizacji terrorystycznej jest zniszczenie anten nadawczych stacji wypełnionej milionami ludzi bez jej uszkodzenia. Ponadto Laura Portman pragnie wejść w symulację swojej siostry i stamtąd przekazać apel w kierunku Ziemi głoszący prawdę o Rhea i o możliwości wyłamania się z ogólnie przyjętego systemu społecznego w którym ludzkość jest zdana na życie w stacji orbitalnej. 

Laura Portman w symulacji swojej siostry Arianne z apelem terrorystycznym do ziemian

Laura odwiedza swoją siostrę, po czym opuszcza jej symulację przekazując wiadomość dla ziemian. Jako jedyna ocalała wraz z dziewczynką przyniesioną  z ładowni Kassandry, wybudzoną lecz niezdolną do samodzielnego funkcjonowania, wraca na Ziemię, by dać dowód mistyfikacji i udowodnić że Ziemia jest znów zdatna do zamieszkania a ludzkość nie jest skazana na egzystencję w stalowych maszynach, niebędących naturalnym środowiskiem życia człowieka.

Film daje do myślenia. Czy możliwa jest taka przyszłość, gdzie nerwowe poszukiwanie innej planety mogącej pomieścić  ludzi- uciekinierów z ich własnego domu stanie się priorytetem cywilizacji? 

Czy nakłady finansowe, logistyczna organizacja podboju kosmosu skończy się na eksploatacji złóż metali w odległej galaktyce oraz nieudanym eksperymencie wykreowania drugiej Ziemi?

Chyba trzeba włożyć między bajki naiwne poglądy  z lat sześćdziesiątych o wspaniałej przyszłości ludzkości, podbijającej wszechświat. 

Kolonizacja wszechświata będzie raczej pilną potrzebą, zwłaszcza gdy problemy współcześnie nam znane nie zostaną potraktowane poważnie. Człowiek we wszechświecie będzie poszukiwaczem i raczej zagubionym wśród otaczającej go rzeczywistości a samotność będzie wzmagać się wraz z odległością dzielącą go od powiązań z planetą która go stworzyła. Są organizmy z którymi łączą nas pokrewieństwa 
a podobieństwo genetyczne sięga nieraz 80%. 

Chyba stąd bierze się przekonanie że będzie nam bardzo trudno rozstać się z Ziemią.