Zastanawiałem się ostatnio nad tym, jakie wartości estetyczne sprawiają że las uznajemy za prastarą puszczę lub za miejski lasek do niedzielnych spacerów. Przyglądając się fotografiom na zaprzyjaźnionym blogu doszedłem do wniosku że tamtejsze wyobrażenie prawdziwej puszczy nie jest tylko wyobrażeniem a jest wręcz wzorcowym przykładem takowej. Prawdziwa puszcza pod względem czysto estetycznym, charakteryzuje się moim subiektywnym zdaniem takimi oto właściwościami:
1. Jest gęsta
2. Zazwyczaj ponura i ciemna
3. Mokra
4. Powinna posiadać bardzo stare jak i młode drzewa
5. Mieć dużo martwych, leżących bądź stojących drzew
6. Wszędzie muszą być kobierce mchów
7. Wskazana jest obecność porostów i grzybów
8. Raczej jest niedostępna i odpychająca dla niedzielnych spacerowiczów
Co prawda cechy te nawiązują ściśle do siedlisk wilgotnych i bagiennych ale przecież to właśnie w całej Europie nizinnej, niedotkniętej skutkami przejścia lądolodu, siedliska takie na równi przeplatały się z żyznymi buczynami i grądami. Obecność wody i ograniczona powierzchnia zdatna do wzrostu drzew sprawia
że w takich właśnie miejscach można odnaleźć wszystkie powyższe cechy estetyczne prastarej puszczy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz