Mazury to jednak krajobraz którego trudno szukać gdzie indziej
Takie widoki są coraz rzadsze. Zdjęcie powyżej pochodzi z początku wieku. Dotacje dla rolnictwa zapoczątkowane po wejściu do Unii Europejskiej przyczyniły się do specjalizacji rolnictwa, łączenia rozbitych działek w większe gospodarstwa. Mozaika krajobrazu rolniczego z biegiem lat ubożeje. Ale nie jest tak źle.
Tereny rolnicze nieopodal Lasu Miejskiego. Miedza i zadrzewienia śródpolne to często jedyne siedlisko dla owadów, gryzoni, lisów, saren- zwłaszcza dla sarny polnej która różni się od leśnej zachowaniem oraz niektórymi cechami morfologicznymi.
Ptaki drapieżne odwracają się od wielkoobszarowych upraw i poszukują pokarmu w takich właśnie miejscach
Oczka wodne jako ważny element zachowania korytarzy ekologicznych ale też jako element małej retencji.
Brak wielkich bagien, zmeliorowanych w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych sprawia że to właśnie takie małe, zdawałoby się nie istotne miejsca stają się punktem przystankowym dla ptaków wędrownych.
2.4.4. Oczka śródpolne
Obszary bezodpływowe występujące w obniżeniach terenu, w których panują odpowiednie warunki do wykształcenia się niewielkich zbiorników wód powierzchniowych określane są mianem oczek wodnych. Są to zagłębienia stale lub okresowo wypełnione wodą, stanowiące istotny element krajobrazu. Oczka wodne korzystnie modyfikują bilans wodny i cieplny środowiska. Ze względu na materiał geologiczny, z którego są zbudowane, charakteryzują się specyficznymi zbiorowiskami roślinnymi. Strefa brzegowa stanowi swego rodzaju ekoton, w którym występuje duże zróżnicowanie zbiorowisk roślinnych, zależnie od typu siedliska otaczającego zbiornik.
Do niedawna oczka śródpolne traktowane były jako przeszkoda w wielkoobszarowej uprawie pól, co było głównym powodem ich likwidacji. W okresie kilkudziesięciu powojennych lat znacznie zmniejszono zarówno liczbę, jak i powierzchnię tych obiektów. Obecnie oczka wodne należą do ekosystemów najbardziej narażonych na procesy eutrofizacji z uwagi na duże zagrożenie spływami powierzchniowymi i podpowierzchniowymi biogenów pochodzących z wysokich dawek nawożenia mineralnego. Poziom akumulacji i możliwość deponowania biogenów w osadach dennych oczek wodnych z jednej strony jest skuteczną barierą biogeochemiczną, ale z drugiej przyspiesza proces zaniku na skutek wypełnienia osadami misy zbiornika. Całkowita degradacja oczek wodnych powodowana jest również przez zasypywanie odpadami komunalnymi.
Retencjonowanie wód- mała retencja wodna
Sielanka mazurska jednak z czasem powszednieje. I wtedy zaczyna się poszukiwanie czegoś głębszego, ukrytego "pod powierzchnią". Najlepszą porą roku do takich poszukiwań jest zima.
Poszukiwań nie ma końca, efekty choć są namacalne nie satysfakcjonują.
W pewnym momencie dochodzi się do etapu kiedy można odczuć osobistą więź z tym co się odkryło w trakcie poszukiwań. Pojawia się wówczas niepokój. Jest to nieuchronne a poszukiwania zmieniają swój bieg.
Po zrozumieniu całego obrazu rzeczywistości, na krótki okres powraca się do tego co najbardziej ludzkie i wartościowe.
Lecz zmiany w postrzeganiu świata już się dopełniły. Wówczas nie pozostaje nic innego jak dalsze próby odnalezienia esencji duchowości rodzimej przyrody
A gdy i tego wciąż mało, zawsze można ruszyć jeszcze dalej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz