Mikrosiedliska Natura 2000 Lasu Miejskiego cz.2

Dzisiaj światło nie było zbyt łaskawe do robienia fotek ale za to wszystkie kolory było pięknie nasycone- za sprawą nocnego deszczu.

Temat mikrosiedlisk ciąg dalszy. Po ostatnim wpisie doszedłem do wniosku że coś mi się nie zgadza w kwestii lokalizacji niektórych płatów. A jako że Las Miejski nie należy do małych i łatwo się w nim zgubić, zabłądzić, wyzionąć ducha z braku wody i jadła- postanowiłem skorzystać z mapy i kilku blaszanych pudełek które krążą na orbicie Ziemi.

 Tak wygląda 3 godzinna wyprawa do Lasu Miejskiego. Żółte pointy to stanowiska mikrosiedlisk Natura 2000. Wschodnią granicę nie wyznacza kolor lecz wykropkowana linia

   Tuż przy wejściu do Lasu po lewej stronie w sąsiedztwie największych dębów...
 

 ...znajduje się niewielki płat łęgowy.

Małe zagłębienie w którym zwykle stoi woda. Odchodzi od niego ciek wzdłuż którego rozwija się roślinność łęgowa.

Niewielka niecka gromadzi wody które spływają z najbliższych wzniesień. Jest to kolejny przykład siedliska "naturowego" o którego kwalifikacji nie stanowi wygląd oraz drzewostan a roślinność wskaźnikowa.

Ciek odprowadza wodę do niższego tarasu

Gdzie gromadzi się w kolejnych nieckach i płynie dalej w dół lasu.

Duży płat łęgu 91F0. Miejsce znane czytelnikom głównie z sąsiedniego siedliska (na rok 1997 uznanego za ols typowy)

O tej porze roku wody już nie ma więc można było wejść do środka by poznać wszystkie zakamarki płatu

Tutaj jeszcze w tle a poniżej fotki z wewnątrz siedliska

 Jak widać- urodzaj. Wszelkiej maści bylin, turzyc, mszaków, paproci...

Tu już widać wyraźnie gdzie jeszcze kilka tygodni temu stała woda. Dla przypomnienia: jest to łęg dębowo- wiązowo- jesionowy o kodzie 91F0.

 "Łęgi dębowo-wiązowo-jesionowe są w Polsce wyraźnie zróżnicowane pod względem ekologicznym
na dwie grupy: łęgi w dolinach wielkich rzek, w których podstawowym czynnikiem ekologicznym są
okresowe zalewy wodami rzecznymi, oraz łęgi poza dolinami, zajmujące stanowiska w dolinkach
małych cieków, wilgotnych a żyznych zagłębieniach, rynnach terenowych, wąwozach itp.; ich
charakter zdeterminowany jest przez ruch wody, zwykle jednak nie przybierający charakteru zalewu powierzchniowego. Różne są także utwory glebowe, na których wykształcają się te lasy: w dolinach rzek zajmują one gleby typu mad, a poza dolinami-czarne ziemie leśne."

Łęgowe lasy dębowo- wiązowo- jesionowe 

Każda wolna od lustra wody przestrzeń zostaje zagospodarowana. 

 

 Zaczynam wchodzić w wyżej położone partie płatu. Roślinność zaczyna się zmieniać.

Pojawiają się akcenty świerczyny borealnej. Woda dłużej stagnuje niż w niżej położonych fragmentach

To wciąż te same zagłębienie ale skład florystyczny zmienia się- zaczynają dominować turzyce

Bory i lasy bagienne 91D0-5 Borealna świerczyna bagienna.

W tym miejscu płat nie jest już tak duży. Jego lokalizacja wypadła na zboczu wzniesienia ale wydaje mi się że ma to związek z niedopasowaniem współrzędnych geograficznych umieszczonych na zwykłej mapie i ortofotomapie- sam nie wiem.

Otaczają go lasy bagienne nie zakwalifikowane do siedlisk naturowych. Tak wygląda okrajek płatu

A tak wnętrze samego siedliska

Wiele tego nie ma, choć idąc dalej można natknąć się zarówno na olsy jak i drobne akcenty świerczyny borealnej. Tak prezentuje się drzewostan

 I miejsce które można po czymś poznać. 

 

 Krajobrazy-północnej Tajgi na Mazurach

Tym razem znów łęg dębowo-wiązowo-jesionowy. A obok grąd. 

Jeśli komuś nie podobały się łęgowe krzaczory z chudymi kikutami to teraz ma okazję zmienić zdanie na temat łęgów.

Tak wygląda to miejsce gdy ma się dużo szczęścia:

Płat grądu- 9170, jest odosobnionym mikrosiedliskiem w części wydzielenia nie spełniającego warunków do takiej kwalifikacji. Prezentuje się jak przystało na grąd- swojsko i uspokajająco. Jednak zawsze to sucho pod butem :)